Dündü, kapı çaldı, içeri “Mavi Kıyı’m” girdi. Maviye kestim desem yeridir, ama önce şiddetli bir griydi… Öfkeli satırlarla başlıyor, bir ‘merhaba‘nın kırk yüreğinde yarattığı acıyla dökülüyor sözcükler… Bir mektup ya da bir günce okuyorsunuz ilkin. “Yok yok” diyor, “Aslında duyduğum nefret değil de öfke, kin, of şimdi bu merhabanın benim hayatımı nasıl da alt üst…